Mahur

MAHUR

Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgân'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgân'la ben ağlaşırız.

Bir yangın ormanından püskürmüş genç fidanlardı
Güneşten ışık yontarlardı sert adamlardı
Hoyrattı gülüşleri aydınlığı çalkalardı
Gittiler akşam olmadan ortalık karardı.
O mahur beste çalar Müjgân'la ben ağlaşırız.

Bitmez sazların özlemi daha sonra daha sonra
Sonranın bilinmezliği bir boyut katar ki onlara
Simsiyah bir teselli olur belki kalanlara
Gün döndü geceler uzar hazırlık sonbahara
O mahur beste çalar Müjgân’la ben ağlaşırız.

Attilâ İlhan