Elimden gelen bu

ELİMDEN GELEN BU  

Elimden gelen bu, ben iki kişiyim.
Çoğalmak neyse ne, azalmak zor.
Birisi seni her an bırakıp gittiğim
Öbürü kan gibi tutulmuş seviyor.
Ağzındaki acı, alnındaki çizgiyim
Gözlerine kirli bir bulut getirdim
Hiçbir sevinç aydınlığı onu silemiyor.

Elimden gelen bu, ben iki kişiyim.
Birisi kapadığın kapılardan gitmiyor
Yağmur yağmaksa o, güneş açmaksa o
Bir yerin üşüse onun sıcaklığı.
Öbürü en içten çağrını işitmiyor
Hüneri ne dersen duygu kaçakçılığı
Alıp tutmaksa o, basıp gitmekse o
Bakışları kıyısız bir deniz uzaklığı.

Elimden gelen bu, ben iki kişiyim.
İkisi birbirinden çıkmaya uğraşıyor
Bilmem ki hangisinden nasıl vazgeçeyim
Birisi yeni baştan serüvene başlamış
Öbürü silahında son mermiyi yakıyor
Çoğalmak neyse ne, azalmak zor.

Attilâ İlhan