Bir Çıkmaz Sokakta Şiiri

Bir Çıkmaz Sokakta Şiiri

Bir Çıkmaz Sokakta

Ne kadar dönüp dolaşsam, yine de 

Hep o çıkmaz sokaktayım çaresiz 

Bir umut kırıntısı gözlerimde 

Yürüyorum durmadan, dalgın, sessiz 

Sokak o sokak, bense ben değilim 

Sanki bin yıllar geçmiş aradan 

Boşlukta bir şeyler arıyor elim 

Belki de mahşere dek bulunmayan 

Yitirdiğim neydi, aradığım ne 

Çöken ne yüreğime kurşun gibi 

Tanrım! ben mi değiştim söylesene 

Yoksa bende zamanlar mı eskidi 

Bir yerlere varmadan, nasıl böyle 

Hiç durmadan akıp gidiyor günler 

Yaşam diye verdiğin bu mu söyle 

O mu sırtıma sapladığın hançer 

Bir çıkmaz sokağın sonunda, işte 

Suskun ve tek başına seninleyim 

Fanilikten ölmezliğe geçişte 

Bilmiyorum, söyle bana, ben neyim 

Sevdimse; verdiğin yürekle sevdim 

Sen açtın bu ufku karşımda sonsuz 

Yürüdüm bir yolun sonuna geldim 

Yıkık, üzgün ve paramparça onsuz 

Ölüm buysa, Tanrım buysa yaşamak 

Sil alnımdan yazdığın bu yazgıyı 

Ya bir yere çıksın artık bu sokak 

Ya da öldür içimdeki Tanrıyı!..